آبیاری کوزه ای

یکی از ابتکارات قدیمی ایرانیان برای صرفه جویی در مصرف آب استفاده از کوزه سفالی است.

زمانی که گیاه کاشته شده یک کوزه سفالی هم به همراه ریشه آن در داخل خاک مدفون می شود به طوری که فقط دهانه کوزه بیرون بیافتد.
وقتی در داخل کوزه آب ریخته می شود از جداره آن آب به بیرون تراوش کرده و خاک اطراف خود را خیس می کند. در نتیجه رطوبت مورد نیاز را برای گیاه تامین می کند.
این روش خاصیت خود تنظیمی دارد یعنی کوزه به اندازه خشکی خاک اطراف آب را به بیرون نشت می دهد زمانی که رطوبت اطراف به حد کفایت رسید دیگر آبی تراوش نمی کند.
این روش قدیمی کمترین میزان مصرف آب را در بین تمام روشهای آبیاری داراست که به فراموشی سپرده شده است...
البته ناگفته نماند آبیاری کوزه ای بیشتر برای باغداری مناسب است تا زراعت.