بز؛ آفت مراتع ایران؛

بز حیوان پر طاقتی است که هم در منطقه‌های کوهستانی کم‌علف و هم در دشتهای پست، بیابانها و منطقه‌هایی که دارای آب و هوای خشک و نیمه خشک هستند به خوبی پرورش می‌یابد.
بز هر گیاهی را می‌خورد و حتی از خوردن کاغذ و زباله رویگردان نیست.
بز بر خلاف گوسفند از شاخه و برگ درختان با ایستادن روی دو پای عقب خود تغذیه می‌کند و حتی قادر است که تا نوک درختان نیز بالا برود و به نقش تخریبی اش بپردازد.
بز به دلیل عادت و نوع حرکت سر و فکها در موقع تغذیه به کمک آرواره های قوی خود گیاهان مرتعی را گرفته و با ضربه آن را همراه با ریشه از خاک خارج می کند این در حالیست که گوسفند گیاهان را بدون آسیب به ریشه از روی سطح زمین اره می کند.

همین ویژگیها باعث شده است که بز را حیوانی زیان آور بدانند که باعث فقیر شدن و حتی از میان رفتن مراتع و جنگلها ٬ نابود شدن پوشش گیاهی ٬ افزایش فرسایش خاک و در نتیجه تخریب محیط زیست می‌شود.
 امروزه در کشورهای پیشرفته برای نگهداری و تغذیه بز محلهای مخصوصی تدارک دیده‌اند و به این ترتیب محیط زیست را از گزندهای احتمالی این جانور محافظت می‌کنند.